W okresie międzywojennym Tadeusz Boy-Żeleński opublikował artykuł pt. „Czy Mickiewicz umarł otruty?”. W artykule tym sugerował on, że Mickiewicza mogli otruć sami Polacy. Czy faktycznie istnieją jakieś przesłanki, że Adam Mickiewicz stracił życie z ręki własnych rodaków? Tego dowiecie się z powyższego filmu.

Oto biografia ostatnich tygodni życia Adama Mickiewicza. Adam Mickiewicz zmarł 26 listopada 1855 roku w Istambule. Miejscowy lekarz w akcie zgonu wpisał jako przyczynę zgonu wylew krwi do mózgu. Jednak wielu uważa, że celowo wpisał on nieprawidłowe informacje, gdyż podejrzewano, że Mickiewicz zmarł na cholerę. A w takim przypadku ciała nie można by wywieźć do Francji.

Od razu po śmierci Mickiewicza Polacy zaczęli się kłócić o to, gdzie ma zostać on pochowany. Według jednych najlepiej gdyby był to kościół w Turcji, według drugich, w tworzonej pod Stambułem polskiej osadzie, która zresztą istnieje do dzisiaj i nazywa się Adampol. Ostatecznie zdecydowano, że zostanie pochowany we Francji razem z żoną. Ponieważ podejrzewano, że Mickiewicz jednak umarł na cholerę, dlatego ciało zostało zabalsamowane oraz włożone do 3 trumien. Najpierw do trumny cynkowej, tę włożono do trumny drewnianej, a tę do jeszcze trzeciej, też z drewna. Dodatkowo zwłoki musiały przejść miesięczną kwarantannę w Turcji.

Pogrzeb w Paryżu odbył się 21 stycznia 1856 r. W trakcie pożegnalnej mszy w paryskim kościele jeden z towarzyszy Mickiewicza pobił laską gen. Władysława Zamoyskiego, który był niechętny Mickiewiczowi. Po mszy Cyprian Kamil Norwid napisał znany wiersz „Coś ty Atenom zrobił, Sokratesie”, w którym są odniesienie do otrucia postaci historycznych. Miał on podobno sugerować, że Mickiewicz został otruty.

O sprawie rzekomego otrucia Mickiewicza zrobiło się głośno, gdy w 1932 roku Tadeusz Boy-Żeleński opublikował wspomniany na początku artykuł. Z tekstu wyłania się teoria, że to prożydowskie i proarabskie nastawienie Mickiewicza miało mu przysporzyć śmiertelnych wrogów wśród polonii.